قلعه

قلعه سرخ یا «لال قلعه » (لال در زبان هندی به معنی سرخ است) که به دلیل استفاده از سنگ‌های سرخ در ساخت آن به این نام خوانده می‌شود، یکی از مهمترین مراکز گردشگری دهلی است که در قرن ۱۷ میلادی به دستور «شاه جهان» در کنار رود یامونا ساخته شده و هر ساله پذیرای تعداد زیادی از گردشگرانی است که به این شهر سفر می‌کنند.

این قلعه دارای بخش های مختلفی است که مهمترین آن‌ها عبارتند از دروازه لاهور و دهلی، دیوان عام و خاص، باغ حیات وحش، بخش زنانه یا خاص، مسجد موتی و نهر بهشت که در ساخت آنها از معماری اسلامی الهام گرفته شده است.

قلعه‌ی مارماریس، همچون بسیاری از قلعه‌ها ماهیت دفاعی داشته و بسیار تاریخی است و حدود ۵ هزار سال تخمین زده می‌شود. این قلعه متعلق به تمدن «یون»ها است که در زمان اسکندر کبیر بازسازی شد و بعدها توسط سلطان «سلیمان»، پادشاه عثمانی، دوباره تعمیر شده و توسعه پیدا کرد.

 در ابتدا تنها دیوارهای این قلعه ساخته شده بود و بعدها قسمت‌های دیگر قلعه به آن اضافه گردید. بخش مهمی از قلعه تاریخی مارماریس طی جنگ جهانی اول توسط کشتی‌های جنگی فرانسه به شدت تخریب شد و تا مدت‌ها بعد، محلی مسکونی محسوب می‌شد. این بنا، در سال ۱۹۸۳ به عنوان اثری تاریخی ثبت شده و موزه آن به سال ۱۹۹۱ افتتاح گردید.

برجی ۱۴ متری و استوانه‌ای شکل که داخل پارکی کوچک در نزدیکی ساحل ساخته شده و قدمت آن به قرن دوم میلادی باز می‌گردد.

کاربرد این برج دیدبانی بوده است. اگرچه بعضی معتقدند به عنوان معبد نیز مورد استفاده قرار میگرفته است.

امروزه نمایی که در بلندای این برج از خلیج آنتالیا قابل مشاهده است، گردشگران بسیاری را بخصوص هنگام غروب خورشید به این سمت جذب می‌کند.

قلعه‌ی آنکارا، قلعه‌ای مستحکم مربوط به قرون وسطاست که البته از سال دقیق ساخت آن اطلاعی در دست نیست.
قسمت داخلی قلعه‌ی آنکارا حدود ۴۳ کیلومتر مربع وسعت دارد.

وجود ۴۲ برج پنج‌ضلعی در امتداد دیوارهایی با ارتفاعی در حدود ۱۴ الی ۱۶ متر از خصوصیات این بنای تاریخی است. این قلعه امروزه در حال بازسازی است. با این حال هنوز هم خانه‌های اغلب مردم فقیر نشین در اطراف آن وجود دارد که چهره خوبی به قلعه نمی‌دهند.
نمایی که از آنکارا در بالای این برج دیده می‌شود مورد علاقه بسیاری از گردشگران داخلی و خارجی است.