موزه

پاتان سابقا شهری جدا از کاتماندو بود ولی به سبب توسعه‌ی روز افزون پایتخت، امروزه ناحیه‌ای از شهر کاتماندو محسوب می‌شود.

موزه ملی تاریخ ویتنام در زمان حکومت فرانسویان در این کشور به عنوان «موسسه تحقیقاتی شرق دور» فعالیت می‌کرد، اما امروزه به عنوان موزه‌ای بزرگ و ملی که دوره‌های مختلف تاریخ این کشور را پوشش می‌دهد، مطرح است.
این موزه امروزه در بنایی قرار دارد که در سال 1932 توسط معماری فرانسوی و با ترکیب المانهای چینی-ویتنامی و هنر مهندسی اروپایی ساخته شده که به اختصار معماری ایندوچین نیز نامیده می‌شود. برای جلوگیری از تابش نور شدید آفتاب و سایر مسائل جوی، دیوارها و بالکن‌ها به صورت جفت ساخته شده‌اند.

قسمت پایینی این آرامگاه یک سالن کنفرانس بزرگ را تشکیل داده و مقبره «هوشی مین» در قسمت دوم و در بخشی ساخته شده از مرمر قرار گرفته است.

بنای یادبود هوشی‌ مین، ساختمانی بزرگ و مکعبی شکل است که در مرکز میدان Ba Dinh قرار گرفته است. اینجا همان میدانی است که در سال ۱۹۴۵ بیانیه استقلال و اعلامیه جمهوری دموکراتیک ویتنام خوانده شد. همچنین محل زندگی هوشی مین به عنوان کاخ ریاست جمهوری در همین مکان بوده است.